Ginger

Ives en Jotka kennen elkaar al heel erg lang, maar ze hebben tot nu nog nooit samen gespeeld.
Ze beslissen dat het eindelijk eens tijd wordt.

Hij is al wat ouder, wat trager, wat zachter en wil al eens iets vergeten. 
Zij is jong, onstuimig, snel en doet aan powertraining. 
Ze wonen naast elkaar en waar ze in het begin nog wat argwanend en aftastend zijn worden ze bij elke ontmoeting meer open en vriendschappelijk.  
Hij was ooit eens danser en wil nog één keer dansen als Ginger in ‘Cheek to Cheek’, met verenkleed en al. Hij zoekt enkel nog een Fred. Misschien wil zij dat zijn? 
 
 

Ginger toont dat je mag zijn wie je bent: jong of oud, zacht of wild, snel of langzaam, mannelijk of vrouwelijk, en alles daartussenin. In een achttal scènes, die elk een kort afgerond verhaaltje vormen, wordt hun ongewone vriendschap verteld die eindigt in een re-enactment van de iconische dans van Fred Astaire en Ginger Rogers (zoals te zien in deze clip: https://www.youtube.com/watch?v=qOWh4x2H5SM). Alleen danst Ives in verenkleed en Jotka in smoking.  

Zoals steeds gebruikt Nevski een sterk fysieke, choreografische theatertaal om verhalen te vertellen. Centraal staat het verhaal van een onverwachte vriendschap tussen twee zeer verschillende personen. De acht hoofdstukken die telkens een thema aanstippen dat voor ieder kind herkenbaar is (elkaar aftasten, samen plezier maken, elkaar helpen, troosten, onzekerheid, eerste ruzie, goedmaken, vertrouwen bouwen...).  

Kunnen mensen, hoe verschillend en anders ze op het eerste zicht ook mogen lijken, elkaar vinden met openheid en respect, en samen mooie dingen maken? Dit thema wordt aangepakt met de typische Nevski lichtheid en humor. Ze halen met speelse speldenprikjes het cliché genderbeeld onderuit, niet met mokerslagen, maar met een grote vanzelfsprekendheid.